മൂത്തവനായ് ഉലകുക്കു മുന്തിനാനേ! മുറൈമൈയാല് എല്ലാമ് പടൈക്കിന്റാനേ! ഏത്തു അവനായ് ഏഴ് ഉലകുമ് ആയിനാനേ! ഇന്പനായ്ത് തുന്പമ് കളൈകിന്റാനേ! കാത്തവനായ് എല്ലാമ് താന് കാണ്കിന്റാനേ! കടുവിനൈയേന് തീവിനൈയൈക് കണ്ടു പോകത് തീര്ത്തവനേ! തിരുച് ചോറ്റുത്തുറൈ ഉളാനേ! തികഴ് ഒളിയേ! ചിവനേ! ഉന് അപയമ്, നാനേ.
|
1
|
തലൈയവനായ് ഉലകുക്കു ഓര് തന്മൈയാനേ! തത്തുവനായ്ച് ചാര്ന്താര്ക്കു ഇന് അമുതു ആനാനേ! നിലൈയവനായ് നിന് ഒപ്പാര് ഇല്ലാതാനേ! നിന്റു ഉണരാക് കൂറ്റത്തൈച് ചീറിപ് പായ്ന്ത കൊലൈയവനേ! കൊല് യാനൈത് തോല് മേല് ഇട്ട കൂറ്റുവനേ! കൊടി മതില്കള് മൂന്റുമ് എയ്ത ചിലൈയവനേ! തിരുച് ചോറ്റുത്തുറൈ ഉളാനേ! തികഴ് ഒളിയേ! ചിവനേ! ഉന് അപയമ്, നാനേ.
|
2
|
മുറ്റാത പാല് മതിയമ് ചൂടിനാനേ! മുളൈത്തു എഴുന്ത കറ്പകത്തിന് കൊഴുന്തു ഒപ്പാനേ! ഉറ്റാര് എന്റു ഒരുവരൈയുമ് ഇല്ലാതാനേ! ഉലകു ഓമ്പുമ് ഒണ്ചുടരേ! ഓതുമ് വേതമ്, കറ്റാനേ, എല്ലാക് കലൈഞാന(മ്)മുമ്! കല്ലാതേന് തീവിനൈ നോയ് കണ്ടു പോകച് ചെറ്റാനേ! തിരുച് ചോറ്റുത്തുറൈ ഉളാനേ! തികഴ് ഒളിയേ! ചിവനേ! ഉന് അപയമ്, നാനേ.
|
3
|
കണ്ണവനായ് ഉലകു എല്ലാമ് കാക്കിന്റാനേ! കാലങ്കള് ഊഴി കണ്ടു ഇരുക്കിന്റാനേ! വിണ്ണവനായ് വിണ്ണവര്ക്കുമ് അരുള് ചെയ്വാനേ! വേതനായ് വേതമ് വിരിത്തിട്ടാനേ! എണ്ണവനേ! എണ്ണാര് പുരങ്കള് മൂന്റുമ് ഇമൈയാമുന് എരി കൊളുവ നോക്കി നക്ക തിണ്ണവനേ! തിരുച് ചോറ്റുത്തുറൈ ഉളാനേ! തികഴ് ഒളിയേ! ചിവനേ! ഉന് അപയമ്, നാനേ.
|
4
|
നമ്പനേ! നാല് മറൈകള് ആയിനാനേ! നടമ് ആട വല്ലാനേ! ഞാനക്കൂത്താ! കമ്പനേ! കച്ചി മാ നകര് ഉളാനേ! കടി മതില്കള് മൂന്റിനൈയുമ് പൊടിയാ എയ്ത അമ്പനേ! അളവു ഇലാപ് പെരുമൈയാനേ! അടിയാര്കട്കു ആര് അമുതേ! ആന് ഏറു ഏറുമ് ചെമ്പൊനേ! തിരുച് ചോറ്റുത്തുറൈ ഉളാനേ! തികഴ് ഒളിയേ! ചിവനേ! ഉന് അപയമ്, നാനേ.
|
5
|
Go to top |
ആര്ന്തവനേ! ഉലകു എലാമ് നീയേ ആകി അമൈന്തവനേ! അളവു ഇലാപ് പെരുമൈയാനേ! കൂര്ന്തവനേ! കുറ്റാലമ് മേയ കൂത്താ! കൊടു മൂ ഇലൈയതു ഓര് ചൂലമ് ഏന്തിപ് പേര്ന്തവനേ! പിരളയങ്കള് എല്ലാമ് ആയ പെമ്മാന്! എന്റു എപ്പോതുമ് പേചുമ് നെഞ്ചില് ചേര്ന്തവനേ! തിരുച് ചോറ്റുത്തുറൈ ഉളാനേ! തികഴ് ഒളിയേ! ചിവനേ! ഉന് അപയമ്, നാനേ.
|
6
|
വാനവനായ് വണ്മൈ മനത്തിനാനേ! മാ മണി ചേര് വാനോര് പെരുമാന്, നീയേ; കാനവനായ് ഏനത്തിന് പിന് ചെന്റാനേ! കടിയ അരണങ്കള് മൂന്റു അട്ടാനേ! താനവനായ്ത് തണ് കയിലൈ മേവിനാനേ! തന് ഒപ്പാര് ഇല്ലാത മങ്കൈക്കു എന്റുമ് തേനവനേ! തിരുച് ചോറ്റുത്തുറൈ ഉളാനേ! തികഴ് ഒളിയേ! ചിവനേ! ഉന് അപയമ്, നാനേ.
|
7
|
തന്നവനായ്, ഉലകു എല്ലാമ് താനേ ആകി, തത്തുവനായ്, ചാര്ന്താര്ക്കു ഇന് അമുതു ആനാനേ! എന്നവനായ്, എന് ഇതയമ് മേവിനാനേ! ഈചനേ! പാച വിനൈകള് തീര്ക്കുമ് മന്നവനേ! മലൈ മങ്കൈ പാകമ് ആക വൈത്തവനേ! വാനോര് വണങ്കുമ് പൊന്നിത് തെന്നവനേ! തിരുച് ചോറ്റുത്തുറൈ ഉളാനേ! തികഴ് ഒളിയേ! ചിവനേ! ഉന് അപയമ്, നാനേ.
|
8
|
എറിന്താനേ! എണ് തിചൈക്കുമ് കണ് ആനാനേ! ഏഴ് ഉലകമ് എല്ലാമ് മുന് ആയ് നിന്റാനേ! അറിന്താര് താമ് ഓര് ഇരുവര് അറിയാ വണ്ണമ് ആതിയുമ് അന്തമുമ് ആകി അങ്കേ പിറിന്താനേ! പിറര് ഒരുവര് അറിയാ വണ്ണമ് പെമ്മാന്! എന്റു എപ്പോതുമ് ഏത്തുമ് നെഞ്ചില് ചെറിന്താനേ! തിരുച് ചോറ്റുത്തുറൈ ഉളാനേ! തികഴ് ഒളിയേ! ചിവനേ! ഉന് അപയമ്, നാനേ.
|
9
|
മൈ അനൈയ കണ്ടത്തായ്! മാലുമ് മറ്റൈ വാനവരുമ് അറിയാത വണ്ണച് ചൂലക് കൈയവനേ! കടി ഇലങ്കൈക് കോനൈ, അന്റു, കാല് വിരലാല് കതിര് മുടിയുമ് തോളുമ് ചെറ്റ മെയ്യവനേ! അടിയാര്കള് വേണ്ടിറ്റു ഈയുമ് വിണ്ണവനേ! വിണ്ണപ്പമ് കേട്ടു നല്കുമ് ചെയ്യവനേ! തിരുച് ചോറ്റുത്തുറൈ ഉളാനേ! തികഴ് ഒളിയേ! ചിവനേ! ഉന് അപയമ്, നാനേ.
|
10
|
Go to top |